Drewniana rocznica

Dziś troszkę nie rękodzielniczo, ale coraz więcej na blogu pojawia się wpisów nie związanych z rękodziełem. Choć nie do końca, bo nasz ślub zawsze będzie mi się kojarzył z naszymi podziękowaniami dla rodziców, które wykonałam sama. Były to dwa takie same hafty, przedstawiające róże, wzór ze zdjęcia przerobił mi Tadeusz (niestety parę dni temu dowiedziałam się, że Tadzia już nie ma, pozostały jego hafty i projekty takie jak te moje róże właśnie <klik>). 

5 lat temu o godzinie 15:00 wychodziłam z domu w asyście rodziny, znajomych, strażaków OSP, motocyklistów, a przede wszystkim pod rękę po raz ostatni z narzeczonym, który od 5 lat jest moim mężem. 

5 lat. Nie wiem kiedy to minęło. Piszę o tym, bo jest to dla mnie z różnych względów ważna rocznica. Sporo się działo u nas i w okół nas w ciągu tych 5 lat. A zapewne wiecie, że 5-ta rocznica zwana jest drewnianą. I nie jest to nazwa nadana bez powodu. W końcu drewno to materiał trwały, odporny, ale też wymagający opieki. Bo dzięki tej opiece ma ono szanse na przetrwanie wielu lat, wielu zawiei... 

I takie właśnie wydaje mi się moje małżeństwo. Nie jest idealne, ale wiem, że możemy na sobie polegać. Staramy się oboje. Jedno drugie dźwiga, gdy to drugie ma gorszy dzień. A tych dni w ostatnim czasie mamy sporo. Duży kredyt na głowie, rozbudowa domu i problemy z sąsiadem - uwierzcie mi to spaja lepiej niż najlepszy klej...